min

Galego

• Etimoloxía: do latín mihi.

• Pronuncia: /ˈmiŋ/ (AFI)

Pronome

• Definición:
• Forma tónica da primeira persoa do singular, usada por quen fala ou escribe para se referir a si mesmo, cando gramaticalmente desempeña a función de complemento introducido por preposición ou de segundo termo da comparación.
  

Observacións

• Cando concorre coa preposición con dá lugar á contracción comigo.

Exemplo

• Chegou á festa canda min.
• Es máis novo ca min.

Traducións

• Alemán: mir ^(de), mich ^(de).
• Castelán: mí ^(es).
• Esperanto: mi ^(eo).
• Francés: moi ^(fr).
• Inglés: me; myself (reflexivo)
• Portugués: mim ^(pt).

Gaélico escocés

Substantivo

min

1. (Alimentación) Fariña.

Vasco

Substantivo

min

1. Dor.