mancebo

Galego

• Pronuncia: /manˈθeβo̝/ (AFI)

Substantivo

mancebo (ms: mancebo; mpl: mancebos; fs: manceba; fpl: mancebas)

1. Persoa coa que se teñen relacións sexuais fóra do matrimonio.
   • Sinónimos: amasio, amigo, amante, querido.
2. Traballador dunha farmacia que carece de título acreditativo e que está ás ordes dun farmacéutico.

Traducións

• Castelán: (1) mancebo ^(es).
• Portugués: (1) mancebo ^(pt).

Substantivo masculino

mancebo (sg: mancebo; pl: mancebos)

1. Home que acaba de deixar de ser neno.
   • Sinónimos: novo.

Traducións

• Castelán: mancebo ^(es).
• Portugués: mancebo ^(pt).

Castelán

Substantivo

mancebo (ms: mancebo; mpl: mancebos; fs: manceba; fpl: mancebas)

1. Amante, amasio, amigo, mancebo, querido.

Substantivo masculino

mancebo (sg: mancebo; pl: mancebos)

1. Mancebo, novo (home que acaba de deixar de ser neno).

Portugués

Substantivo

mancebo (ms: mancebo; mpl: mancebos; fs: manceba; fpl: mancebas)

1. Amante, amasio, amigo, mancebo, querido.

Substantivo masculino

mancebo (sg: mancebo; pl: mancebos)

1. Mancebo, novo (home que acaba de deixar de ser neno).