mástique

Galego

• Etimoloxía: do latín masticum ou mastĭchē, do grego antigo μαστίχη.

• Pronuncia: /ˈmastike̝/ (AFI)

Substantivo masculino

mástique (sg: mástique; pl: mástiques)

1. Resina do lentisco.
2. Pasta feita deste elemento que se emprega na construción, para reencher ocos, tapar xuntas.

Traducións

• Alemán: Mastix ^(de)
• Castelán: almáciga ^(es), mástique ^(es)
• Catalán: màstic ^(ca)
• Francés: mastic ^(fr)
• Grego: μαστιχιά ^(el)
• Inglés: mastic ^(en)
• Italiano: mastice ^(it)
• Polaco: mastyks ^(pl)
• Portugués: mástique ^(pt), almécega ^(pt)