gramático

Galego

• Etimoloxía: do latín grammatĭcus, e este do grego antigo γραμματικός grammatikós. A forma feminina, do latín grammatĭca, e esta do grego antigo γραμματική grammatikḗ.

• Pronuncia: /gra'matiko/ (AFI) (masculino)
• Pronuncia: /gra'matika/ (AFI) (feminino)

Substantivo

gramático (ms: gramático; mpl: gramáticos; fs: gramática; fpl: gramáticas)

1. Persoa que se dedica ao estudo e descrición da gramática.
   • Exemplo: Saco e Arce foi un dos primeiros gramáticos galegos.
     
     

Substantivo feminino

gramática (sg: gramática; pl: gramáticas)

1. Conxunto de regras que se deben seguir para falar e escribir correctamente unha lingua.
   • {{exemplo|Aprender a gramática.
2. Libro de gramática.
   • Exemplo: Merquei unha gramática.
     
     
3. (Lingüística) Parte da lingüística que estuda e fixa a estrutura dos elementos dunha lingua e as súas combinacións.
   • Exemplo: Un tratado de gramática latina.
     
     

Termos relacionados

gramática descritiva, gramática estrutural, gramática histórica, gramática normativa, gramática transformacional, gramática xenerativa, gramatical