furar

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués furar, do latín vulgar *furare, do latín forāre.

• Pronuncia: /fuˈɾaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

furar

1. Facer un burato.
   • Sinónimos: afuracar, esburacar, esburatar, esfuracar, perforar.

Traducións

• Francés: forer ^(fr)
• Portugués: furar ^(pt)
• Ruso: протыкать ^(ru), дырявить ^(ru)

Verbo intransitivo

furar

1. Meter as extremidades polos buratos da roupa ao poñela.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	furar
Xerundio	furando
Participio	furado, furada, furados, furadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	furo	furas	fura	furamos	furades	furan
	Copretérito	furaba	furabas	furaba	furabamos	furabades	furaban
	Pretérito	furei	furaches	furou	furamos	furastes	furaron
	Antepretérito	furara	furaras	furara	furaramos	furarades	furaran
	Futuro	furarei	furarás	furará	furaremos	furaredes	furarán
	Pospretérito	furaría	furarías	furaría	furariamos	furariades	furarían
Modo Subxuntivo	Presente	fure	fures	fure	furemos	furedes	furen
	Pretérito	furase	furases	furase	furásemos	furásedes	furasen
	Futuro	furar	furares	furar	furarmos	furardes	furaren
Modo Imperativo	Afirmativo		fura	fure1	furemos	furade	furen1
	Negativo		fures	fure1	furemos	furedes	furen1
Infinitivo conxugado		furar	furares	furar	furarmos	furardes	furaren

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués furar, do latín vulgar *furare, do latín forāre.

Verbo transitivo

furar

1. Furar.