funil

Galego

• Etimoloxía: do latín infundile.

• Pronuncia: /fuˈnil/ (AFI)

Substantivo masculino

funil (sg: funil; pl: funís)

1. Utensilio de forma cónica, truncado, oco, aberto por ambos lados, que posúe un tubo no seu extremo máis estreito, empregado para transvasar líquidos, pos ou gases para recipientes de boca estreita ou tubos.

Sinónimos

• embude

Traducións

• Ver embude.
• Francés: entonnoir ^(fr)

Portugués

• Etimoloxía: do latín infundile.

Substantivo masculino

funil (sg: funil; pl: funis)

1. Funil.

Termos relacionados

• embude
• lei de funil