epicentro

Galego

• Etimoloxía: de epi- e centro.

• Pronuncia: /ɛpiˈθentɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

epicentro (sg: epicentro; pl: epicentros)

1. (Xeoloxía) Punto da superficie da Terra situado na vertical do foco ou hipocentro dun terremoto, normalmente o lugar afectado con maior intensidade.
2. (Figurado) Lugar central onde se produce ou de onde provén un fenómeno.

Traducións

• Alemán: Epizentrum ^(de)
• Castelán: epicentro ^(es)
• Catalán: epicentre ^(ca)
• Checo: epicentrum ^(cs)
• Francés: épicentre ^(fr)
• Húngaro: epicentrum ^(hu)
• Ido: epicentro ^(io)
• Inglés: epicenter ^(en), epicentre ^(en)
• Italiano: epicentro ^(it)
• Neerlandés: epicentrum ^(nl)
• Polaco: epicentrum ^(pl)
• Portugués: epicentro ^(pt)
• Sueco: epicentrum ^(sv)
• Vasco: epizentro ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: de epi- e centro.

Substantivo masculino

epicentro (sg: epicentro; pl: epicentros)

1. (Xeoloxía) Epicentro.

Ido

Substantivo

epicentro

1. (Xeoloxía) Epicentro.

Italiano

• Etimoloxía: de epi- e centro.

Substantivo masculino

epicentro (sg: epicentro; pl: epicentri)

1. (Xeoloxía) Epicentro.

Portugués

• Etimoloxía: de epi- e centro.

Substantivo masculino

epicentro (sg: epicentro; pl: epicentros)

1. (Xeoloxía) Epicentro.