emparrar

Galego

• Etimoloxía: de parra.

• Pronuncia: /empaˈraɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

emparrar

1. Formar ou facer un emparrado

Traducións

• Castelán: emparrar ^(es)
• Catalán: emparrar ^(ca)
• Portugués: emparrar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	emparrar
Xerundio	emparrando
Participio	emparrado, emparrada, emparrados, emparradas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	emparro	emparras	emparra	emparramos	emparrades	emparran
	Copretérito	emparraba	emparrabas	emparraba	emparrabamos	emparrabades	emparraban
	Pretérito	emparrei	emparraches	emparrou	emparramos	emparrastes	emparraron
	Antepretérito	emparrara	emparraras	emparrara	emparraramos	emparrarades	emparraran
	Futuro	emparrarei	emparrarás	emparrará	emparraremos	emparraredes	emparrarán
	Pospretérito	emparraría	emparrarías	emparraría	emparrariamos	emparrariades	emparrarían
Modo Subxuntivo	Presente	emparre	emparres	emparre	emparremos	emparredes	emparren
	Pretérito	emparrase	emparrases	emparrase	emparrásemos	emparrásedes	emparrasen
	Futuro	emparrar	emparrares	emparrar	emparrarmos	emparrardes	emparraren
Modo Imperativo	Afirmativo		emparra	emparre1	emparremos	emparrade	emparren1
	Negativo		emparres	emparre1	emparremos	emparredes	emparren1
Infinitivo conxugado		emparrar	emparrares	emparrar	emparrarmos	emparrardes	emparraren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: de parra.

Verbo

emparrar

1. Emparrar.

Catalán

• Etimoloxía: de parra.

Verbo

emparrar

1. Emparrar.

Portugués

• Etimoloxía: de parra.

Verbo

emparrar

1. Emparrar.