emparrado

Galego

• Etimoloxía: de emparrar, de parra.

• Pronuncia: /empaˈraðo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

emparrado (sg: emparrado; pl: emparrados)

1. Armazón horizontal de madeira, metal ou outro material onde se suxeita unha parra.
2. Conxunto formado por esta armazón e a planta.

Traducións

• Castelán: emparrado ^(es)
• Catalán: emparrat ^(ca)

Castelán

• Etimoloxía: de emparrar, de parra.

Substantivo masculino

emparrado (sg: emparrado; pl: emparrados)

1. Emparrado.