diácono

Galego

Diácono católico usando a dalmática, vestimenta típica do diaconado

• Etimoloxía: do latín tardío diacŏnus, e este do grego antigo διάκονος diákonos, 'servidor, 'servinte'.

• Pronuncia: /di.'ako̯.no̯/ (AFI)

Substantivo masculino

diácono
(sg: diácono; pl: diáconos)

1. (Relixión) Nas igrexas cristiás, eclesiástico ao que se lle conferiu, polo sacramento da orde, o terceiro grao da xerarquía eclesiástica, e que está encargado de axudar ao bispo e aos sacerdotes nas funcións litúrxicas, ministeriais e benéficas.
   • Exemplo: A de diácono é a orde inmediatamente precedente á de sacerdote.
     
     

Véxase tamén

diaconisa