contemporáneo
Galego
Etimoloxía: do latín contemporaneus.
Pronuncia: /kontempoˈɾane̯o̝/ (AFI)
Adxectivo
contemporáneo (ms: contemporáneo; mpl: contemporáneos; fs: contemporánea; fpl: contemporáneas)
- Da mesma época que [algo ou alguén].
- Exemplo: Pondal era contemporáneo de Curros; eran dous escritores contemporáneos.
- Exemplo: Pondal era contemporáneo de Curros; eran dous escritores contemporáneos.
- Do tempo en que se vive.
- Exemplo: Gústalle a literatura contemporánea; só le autores contemporáneos. Escoita todo tipo de música contemporánea.
- Exemplo: Gústalle a literatura contemporánea; só le autores contemporáneos. Escoita todo tipo de música contemporánea.
- Pertencente ou relativo á Idade Contemporánea.
Observacións
- Na 1ª acepción emprégase seguido da preposición «de» cando o obxecto directo vai despois do verbo.
- Na 1ª acepción emprégase tamén como substantivo. Exemplo: Non conxeniaba cos seus contemporáneos pola súa peculiar forma de sentir a arte.