constancia

Galego

• Etimoloxía: do latín constantia.

• Pronuncia: /kons.ˈtan.θja/ ou /kons.ˈtan.sja/ (AFI)

Substantivo feminino

constancia (sg: constancia; pl: constancias)

1. Calidade do que é constante.
   • Exemplo: Temos que traballar con constancia para obter un resultado satisfactorio.
     
     
2. Feito de constar, de ser certo algo.
   • Exemplo: Non hai constancia de que tales cousas ocorresen.
     
     
3. Certeza, exactitude dalgún feito ou dito.
   • Exemplo: Temos constancia de que todo o que dis é certo.
     
     
4. Escrito no que se fixo constar algún acto ou feito, ás veces de maneira fiábel.
   • Exemplo: Para que quede constancia, asino este escrito. Deixou constancia na acta da reunión da súa oposición aos cambios propostos.