biface

Galego

Uso dun biface

• Etimoloxía: do latín bifax, -ăcis (de dúas caras)

Substantivo masculino

biface (sg: biface; pl: bifaces)

1. (Arqueoloxía) Ferramenta prehistórica feita ó tallar unha pedra polas dúas caras, de xeito simétrico, cunha punta aguzada, unha base arredondada e as aristas cortantes.
   • Exemplo: Na sala de Prehistoria do Museo de Pontevedra poderás ver unha completa colección de bifaces atopados en Galicia.
     
     

Termos relacionados

• paleolítico

Traducións

• Inglés: hand axe ^(en)
• Castelán: bifaz ^(es)
• Francés: biface ^(fr)
• Portugués: biface ^(pt)