arrandeadoiro

Galego

• Etimoloxía: de arrandear.

• Pronuncia: [ arandeaˈðojɾo̝ ] (AFI)

Substantivo masculino

arrandeadoiro (sg: arrandeadoiro; pl: arrandeadoiros)

1. Aparello, normalmente con asento, pendurado dun lugar máis alto que permite balancear ou balancearse.
   • Sinónimos: acaneadoiro, bambán, carrandiola, carriola, cinchón, dindán.
2. Cadeira con base curva que serve para balancearse.

Sinónimos

• randeeira

Traducións

Asento colgado para arrendearse

Castelán: columpio (es)

Inglés: swing (en)

Portugués: baloiço (pt)

Cadeira con base curva

Castelán: mecedora (es). Francés: berceuse (fr).

Inglés: rocking chair (en).

Portugués: cadeira de balanço (pt).