apoteose

Galego

• Etimoloxía: do latín apotheōsis.

• Pronuncia: /apoteˈɔse̝/ (AFI)

Substantivo feminino

apoteose (sg: apoteose; pl: apoteoses)

1. Acción de elevar a alguén ao rango dos deuses.
2. Por extensión, enxalzamento ou exaltación de alguén con loubanzas e honores.
3. (Teatro) Culminación dalgunha escena de maneira espectacular.
4. Mellor momento ou momento de maior entusiasmo no transcurso de algo.

Termos relacionados

• apoteótico

Traducións

• Castelán: apoteosis ^(es).
• Inglés: apotheosis ^(en).
• Portugués: apoteose ^(pt)
• Africáner: apoteose ^(af)
• Alemán: Apotheose ^(de), Vergötterung ^(de), Vergöttlichung ^(de), Verherrlichung ^(de)
• Francés: apothéose ^(fr)
• Catalán: apoteosi ^(ca)
• Esperanto: apoteozo ^(eo)
• Grego: αποθέωση ^(el)
• Grego antigo: ἀποθέωσις ^(grc)
• Ido: apoteoso ^(io)
• Latín: apotheosis ^(la)
• Neerlandés: apotheose ^(nl), verheerlijking ^(nl), slotstuk ^(nl), slottaffereel ^(nl)
• Checo: apoteóza ^(cs), zbožštění ^(cs)
• Finés: apoteoosi ^(fi)
• Sueco: apoteos ^(sv)
• Danés: apoteose ^(da)
• Italiano: apoteosi ^(it)
• Vasco: apoteosi ^(eu)
• Estoniano: apoteoos ^(et)

Africáner

• Etimoloxía: do latín apotheōsis.

Substantivo

apoteose

1. Apoteose.

Danés

• Etimoloxía: do latín apotheōsis.

Substantivo

apoteose

1. Apoteose.

Portugués

• Etimoloxía: do latín apotheōsis.

Substantivo feminino

apoteose (sg: apoteose; pl: apoteoses)

1. Apoteose.