vincallo

Galego

• Etimoloxía: de vinco e o sufixo -allo, probablemente do latín vinculum.

• Pronuncia: /biŋˈkaʎo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

vincallo (sg: vincallo; pl: vincallos)

1. Corda feita cunha palla ou xunco para amañar un feixe.
   • Sinónimos: vencella, viorta, viorto.
2. Atadura feita cunha póla para prender dúas cousas.
   • Sinónimos: corriza, costrán.
   • Termos relacionados: grañoa, verga.