usurpador

Galego

• Etimoloxía: do latín usurpātor.

• Pronuncia: [u.suɾ.paˈðoɾ] (AFI)

Substantivo masculino

usurpador (ms: usurpador; mpl: usurpadores; fs: usurpadora; fpl: usurpadoras)

1. Aquel que se apodera dalgunha cousa por medio da forza ou da fraude.

Traducións

• Alemán: Usurpator ^(de)
• Castelán: usurpador ^(es)
• Finés: usurpaattori ^(fi), vallananastaja ^(fi)
• Francés: usurpateur ^(fr)
• Grego: σφετεριστής ^(el)
• Ido: uzurpanto ^(io), uzurpinto ^(io), uzurpero ^(io)
• Indonesio: tukang sita ^(id)
• Inglés: usurper ^(en)
• Islandés: valdaræningi ^(is)
• Italiano: usurpatore ^(it)
• Neerlandés: usurpator ^(nl), machtsovernemer ^(nl)
• Polaco: uzurpator ^(pl)
• Portugués: usurpador ^(pt)
• Romanés: uzurpator ^(ro)
• Ruso: узурпатор ^(ru)

Castelán

• Etimoloxía: do latín usurpātor.

Substantivo masculino

usurpador (ms: usurpador; mpl: usurpadores; fs: usurpadora; fpl: usurpadoras)

1. Usurpador.

Portugués

• Etimoloxía: do latín usurpātor.

Substantivo masculino

usurpador (ms: usurpador; mpl: usurpadores; fs: usurpadora; fpl: usurpadoras)

1. Usurpador.