fraude

Galego

• Etimoloxía: do latín fraus, fraudis.

• Pronuncia: /ˈfɾawðe̝/ (AFI)

Substantivo feminino

fraude (sg: fraude; pl: fraudes)

1. Engano feito para beneficiarse e prexudicar a alguén.
2. Algo de mala calidade.
   • Sinónimos: estafa, roubo.

Termos relacionados

• defraudación
• defraudador
• defraudar
• fraude de acredores
• fraude electoral
• fraude de lei, fraude á lei

Traducións

• Alemán: Betrug ^(de)
• Castelán: fraude ^(es)
• Catalán: frau ^(ca)
• Chinés: 欺诈 ^(zh)
• Francés: fraude ^(fr)
• Inglés: fraud ^(en)
• Italiano: frode ^(it)
• Polaco: oszustwo ^(pl)
• Portugués: fraude ^(pt)
• Romanés: fraudă ^(ro)
• Turco: dolandırıcılık ^(tr)
• Vasco: iruzur ^(eu)