uno

Aragonés

• Etimoloxía: do latín ūnus, do latín arcaico oinos, do protoitálico *oinos, do protoindoeuropeo *óynos.

Número cardinal

uno

1. Un.

Bicolano de Albay occidental

• Etimoloxía: do protomalaiopolinesio *anu, do protoaustronesio *(na-)nu.

Pronome

uno

1. Que (interrogativo).

Bicolano central

• Etimoloxía: do castelán uno, do latín ūnus, do latín arcaico oinos, do protoitálico *oinos, do protoindoeuropeo *óynos.

Número cardinal

uno

1. Un.

Sinónimos

• saro

Castelán

• Etimoloxía: do latín ūnus, do latín arcaico oinos, do protoitálico *oinos, do protoindoeuropeo *óynos.

• Homófonos: huno.

• Escoitar: «uno» (Estados Unidos de América) (Ficheiro ─ axuda)

Número cardinal

uno

1. Un.

Termos relacionados

• cada uno
• Fórmula Uno
• número uno
• todos y cada uno
• una, dole, tele, catole
• uno que otro

Véxase tamén

• Apéndice: Numerais
• Apéndice: Números por lingua

Artigo

uno (ms: uno; mpl: unos; fs: una; fpl: unas)

1. Un.

Termos relacionados

• un
• único
• unidad
• unión
• unir

Pronome

uno

1. Un.

Termos relacionados

• uno mismo

Galés

Verbo

uno

1. Xuntar, unir.

Ilocano

• Etimoloxía: do castelán uno, do latín ūnus, do latín arcaico oinos, do protoitálico *oinos, do protoindoeuropeo *óynos.

Número cardinal

uno

1. Un.

Sinónimos

• maysa

Italiano

• Etimoloxía: do latín ūnus, do latín arcaico oinos, do protoitálico *oinos, do protoindoeuropeo *óynos.

• Pronuncia: /ˈu.no/ (AFI)

• Escoitar: «uno» (Ficheiro ─ axuda)

Número cardinal

uno

1. Un.

Artigo

uno

1. Un.

Pronome

uno

1. Un.

Palenquero

• Etimoloxía: do castelán uno, do latín ūnus, do latín arcaico oinos, do protoitálico *oinos, do protoindoeuropeo *óynos.

Número cardinal

uno

1. Un.

Tagalo

• Etimoloxía: do castelán uno, do latín ūnus, do latín arcaico oinos, do protoitálico *oinos, do protoindoeuropeo *óynos.

Número cardinal

uno

1. Un.

Sinónimos

• isa

Véneto

• Etimoloxía: do latín ūnus, do latín arcaico oinos, do protoitálico *oinos, do protoindoeuropeo *óynos.

Número cardinal

uno

1. Un.

Võro

• Etimoloxía: do protobaltofinés *enoi.

Substantivo

uno

1. Tío materno.

Wauja

• Pronuncia: /ˈũ.nɨ/ (AFI)

Substantivo

uno

1. Auga.

Referencias

• C. Ball, "Negation in Wauja discourse" (In Negation in Arawak Languages, edited by Lev Michael, Tania Granadillo, Boston: Brill, 2014, p. 160)
• A. C. Mori, Waurá e Mehináku: um breve estudo comparativo - GEL (2012)

Xudeu-español

• Etimoloxía: do castelán antigo uno, do latín ūnus, do latín arcaico oinos, do protoitálico *oinos, do protoindoeuropeo *óynos.

Número cardinal

uno

1. Un.