supercondutividade

Galego

• Etimoloxía: de condutividade, co prefixo super-.

• Pronuncia: [su.peɾ.kon.du.ti.βiˈða.ðɪ] (AFI)

Substantivo feminino

supercondutividade (sg: supercondutividade; pl: supercondutividades)

1. (Física) Capacidade intrínseca de certos materiais para conducir corrente eléctrica sen resistencia nin perda de enerxía relevante en determinadas condicións.

Termos relacionados

• supercondutor

Traducións

• Alemán: Supraleitung ^(de)
• Árabe: موصلية فائقة ^(ar)
• Castelán: superconductividad ^(es)
• Catalán: superconductivitat ^(ca)
• Checo: supravodivost ^(cs)
• Chinés: 超导现象 ^(zh)
• Croata: supravodljivost ^(hr)
• Esperanto: superkonduktiveco ^(eo)
• Estoniano: ülijuhtivus ^(et)
• Francés: supraconductivité ^(fr)
• Indonesio: superkonduktivitas ^(id)
• Inglés: superconductivity ^(en)
• Italiano: superconduttività ^(it)
• Neerlandés: supergeleiding ^(nl)
• Polaco: nadprzewodnictwo ^(pl)
• Portugués: supercondutividade ^(pt)
• Romanés: supraconductibilitate ^(ro)
• Ruso: сверхпроводимость ^(ru)
• Sueco: supraledning ^(sv)
• Vasco: supereroankortasun ^(eu)
• Xaponés: 超伝導 ^(ja) (chōdendō)

Portugués

Substantivo feminino

supercondutividade (sg: superconductividade; pl: superconductividades)

1. (Física) Supercondutividade.