sorgo

Galego

• Etimoloxía: do italiano sorgo.

• Pronuncia: [ˈsoɾ.ɣʊ] (AFI)

Substantivo masculino

sorgo (sg: sorgo; pl: sorgos)

1. (Alimentación) (Botánica) Calquera planta do xénero Sorghum, especialmente o común (Sorghum vulgare ou Sorghum bicolor), a especie máis estendida, cuxas sementes se utilizan para facer fariña e consumo humano e a planta como forraxe. É unha gramínea orixinaria das rexións tropicais e subtropicais da África oriental.

Traducións

• Castelán: sorgo ^(es)
• Francés: sorgo ^(fr)
• Inglés: sorghum ^(en)
• Portugués: sorgo ^(pt)
• Armenio: սորգո ^(hy)
• Catalán: melca ^(ca)
• Chinés: 高粱 ^(cmn) (gāoliáng)
• Checo: čirok ^(cs)
• Danés: durra ^(da)
• Estoniano: sorgo ^(et)
• Finés: durra ^(fi)
• Xeorxiano: სორგო ^(ka)
• Alemán: Sorghum ^(de), Durra ^(de)
• Grego: σόργο ^(el)
• Hawaiano: kouloena ^(haw)
• Hebreo: דורה ^(he) (dúra)
• Húngaro: cirok ^(hu)
• Italiano: sorgo ^(it)
• Xaponés: 蜀黍 ^(ja) (モロコシ, morokoshi), コーリャン ^(ja) (kōryan), ソルガム ^(ja) (sorugamu)
• Coreano: 수수 ^(ko)
• Letón: sorgo ^(lv)
• Lojban: sorgu ^(jbo)
• Maay: ambulo ^(ymm)
• Macedonio: сирак ^(mk) (sírak)
• Malaio: betari ^(ms)
• Noruegués: durra ^(no)
• Persa: سورگوم ^(fa) (sorgom), جواری ^(fa) (jovâri)
• Polaco: sorgo ^(pl)
• Romanés: sorg ^(ro)
• Ruso: сорго ^(ru), гаолян ^(ru)
• Sueco: durra ^(sv)
• Tagalo: batad ^(tl)
• ǃxóõ: bāhle ^(nmn)
• Vasco: basarto ^(eu)
• Ruanda: saka ^(rw) (amasaka)
• Songhai oriental: homma ^(ses)
• Lituano: sorgas ^(lt)

Castelán

• Etimoloxía: do italiano sorgo.

Substantivo masculino

sorgo (sg: sorgo; pl: sorgos)

1. (Alimentación) (Botánica) Sorgo.

Estoniano

• Etimoloxía: do italiano sorgo.

Substantivo

sorgo

1. (Alimentación) (Botánica) Sorgo.

Francés

• Etimoloxía: do italiano sorgo.

• Pronuncia: [sɔʁ.ɡo] (AFI)

Substantivo masculino

sorgo (sg: sorgo; pl: sorgos)

1. (Alimentación) (Botánica) Sorgo.

Variantes

• sorgho

Italiano

• Etimoloxía: do latín.

Substantivo masculino

sorgo (sg: sorgo; pl: sorghi)

1. (Alimentación) (Botánica) Sorgo.

Sinónimos

• saggina

Letón

• Etimoloxía: do italiano sorgo.

Substantivo

sorgo

1. (Alimentación) (Botánica) Sorgo.

Polaco

• Etimoloxía: do italiano sorgo.

• Pronuncia: [ˈsɔr.ɡɔ] (AFI)

Substantivo

sorgo

1. (Alimentación) (Botánica) Sorgo.

Portugués

• Etimoloxía: do italiano sorgo.

Substantivo masculino

sorgo (sg: sorgo; pl: sorgos)

1. (Alimentación) (Botánica) Sorgo.