roñar

Galego

• Pronuncia: [roˈɲaɾ] (AFI)

Verbo

roñar

1. Emitir a súa voz un porco ou semellante.
   • Sinónimos: gorlar, griñir, gruñir, roncar.
2. Facer os cans e os gatos e outros animais voces xeralmente ásperas e xordas, en particular, en sinal de defensa.
   • Sinónimos: griñir, gruñir, roncar.
3. Expresar o seu mal humor unha persoa con voz ronca e mal articulada.
   • Sinónimos: fungar, moumear, refungar, bufiñar, rosmar.

Traducións

(3)

Castelán: gruñir (es) Francés: grogner (fr)

Inglés: groan (en)

Portugués: rosnar (pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	roñar
Xerundio	roñando
Participio	roñado, roñada, roñados, roñadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	roño	roñas	roña	roñamos	roñades	roñan
	Copretérito	roñaba	roñabas	roñaba	roñabamos	roñabades	roñaban
	Pretérito	roñei	roñaches	roñou	roñamos	roñastes	roñaron
	Antepretérito	roñara	roñaras	roñara	roñaramos	roñarades	roñaran
	Futuro	roñarei	roñarás	roñará	roñaremos	roñaredes	roñarán
	Pospretérito	roñaría	roñarías	roñaría	roñariamos	roñariades	roñarían
Modo Subxuntivo	Presente	roñe	roñes	roñe	roñemos	roñedes	roñen
	Pretérito	roñase	roñases	roñase	roñásemos	roñásedes	roñasen
	Futuro	roñar	roñares	roñar	roñarmos	roñardes	roñaren
Modo Imperativo	Afirmativo		roña	roñe1	roñemos	roñade	roñen1
	Negativo		roñes	roñe1	roñemos	roñedes	roñen1
Infinitivo conxugado		roñar	roñares	roñar	roñarmos	roñardes	roñaren

1 Vostede(s)