residente

Galego

• Etimoloxía: do latín resĭdens, -entis.

• Pronuncia: /resiˈðente̝/ /resiˈðɛnte̝/ (AFI)

Adxectivo

residente (ms: residente; mpl: residentes; fs: residente; fpl: residentes)

1. Que reside nun lugar.
   • {{exemplo| Os traballadores galegos residentes no estranxeiro cada vez don menos.
2. Persoa que vive nunha residencia. (Úsase tamén como substantivo)
   • Exemplo: Os estudantes residentes celebraron a festa de fin de curso.
   • Exemplo: Ás actividades do centro só poden asistir os residentes.
3. (Medicina) Profesional sanitario que está completando a súa formación para a obter o título oficial de especialista (Ú. t. c. substantivo)
   • Exemplo: Médico residente.
   • Exemplo: Atendeume o residente de traumatoloxía.

Substantivo

1. Persoa que reside, que ten morada fixa nun lugar, en particular cando este non pertence ao seu país de orixe.
   • Exemplo: É un dos poucos residentes galegos en Australia.

Italiano

• Etimoloxía: do latín resĭdens, -entis.

Substantivo

residente

1. Residente.

Adxectivo

residente

1. Residente.