residente
Saltar á navegación
Saltar á procura
Galego
Etimoloxía: do latín resĭdens, -entis.
Pronuncia: /resiˈðente̝/ /resiˈðɛnte̝/ (AFI)
Adxectivo
residente (ms: residente; mpl: residentes; fs: residente; fpl: residentes)
- Que reside nun lugar.
- {{exemplo| Os traballadores galegos residentes no estranxeiro cada vez don menos.
- Persoa que vive nunha residencia. (Úsase tamén como substantivo)
- Exemplo: Os estudantes residentes celebraron a festa de fin de curso.
- Exemplo: Ás actividades do centro só poden asistir os residentes.
- (Medicina) Profesional sanitario que está completando a súa formación para a obter o título oficial de especialista (Ú. t. c. substantivo)
- Exemplo: Médico residente.
- Exemplo: Atendeume o residente de traumatoloxía.
Substantivo
- Persoa que reside, que ten morada fixa nun lugar, en particular cando este non pertence ao seu país de orixe.
- Exemplo: É un dos poucos residentes galegos en Australia.
Italiano
Etimoloxía: do latín resĭdens, -entis.
Substantivo
residente
Adxectivo
residente
Categorías:
- Galego
- Entradas en galego derivadas do latín
- Entradas en galego con etimoloxía
- Entradas en galego con transcrición fonolóxica
- Adxectivos en galego
- Medicina en galego
- Substantivos en galego
- Italiano
- Entradas en italiano derivadas do latín
- Entradas en italiano con etimoloxía
- Substantivos en italiano
- Adxectivos en italiano