protocéltico

Galego

• Etimoloxía: de céltico e o prefixo proto-.

• Pronuncia: /pɾotoˈθɛltiko̝/ (AFI)

Substantivo masculino

protocéltico (sg: protocéltico; pl: protocélticos)

1. (Lingüística) Idioma reconstruído co método comparativo da lingüística histórica, hipoteticamente empregado polos antecesores dos celtas e devanceiro das linguas celtas actuais. Derivado do protoindoeuropeo.

Sinónimos

• protocelta
• celta común

Traducións

• Alemán: Urkeltisch ^(de), Protokeltisch ^(de)
• Castelán: protocéltico ^(es), protocelta ^(es)
• Catalán: protocelta ^(ca)
• Francés: proto-celtique ^(fr), celtique commun ^(fr)
• Inglés: Proto-Celtic ^(en), Common Celtic ^(en)
• Italiano: protoceltico ^(it)
• Portugués: protocéltico ^(pt), protocelta ^(pt)

Adxectivo

protocéltico (ms: protocéltico; mpl: protocélticos; fs: protocéltica; fpl: protocélticas)

1. (Lingüística) Relativo ou pertencente ao protocéltico.
   • Sinónimos: protocelta.
2. (Historia) Relativo ou pertencente aos pobos indoeuropeos antecesores dos celtas.
   • Sinónimos: protocelta.

Traducións

• Castelán: protocéltico ^(es), protocelta ^(es)
• Catalán: protocelta ^(ca)
• Francés: proto-celtique ^(fr)
• Inglés: Proto-Celtic ^(en)
• Italiano: protoceltico ^(it)
• Portugués: protocéltico ^(pt), protocelta ^(pt)