protocelta

Galego

• Etimoloxía: de celta e o prefixo proto-.

• Pronuncia: /pɾotoˈθɛlta̝/ (AFI)

Substantivo masculino

protocelta (sg: protocelta; pl: protoceltas)

1. (Lingüística) Idioma reconstruído co método comparativo da lingüística histórica, hipoteticamente empregado polos antecesores dos celtas e devanceiro das linguas celtas actuais. Derivado do protoindoeuropeo.

Sinónimos

• protocéltico
• celta común

Traducións

• Alemán: Urkeltisch ^(de), Protokeltisch ^(de)
• Castelán: protocéltico ^(es), protocelta ^(es)
• Catalán: protocelta ^(ca)
• Francés: proto-celtique ^(fr), celtique commun ^(fr)
• Inglés: Proto-Celtic ^(en), Common Celtic ^(en)
• Italiano: protoceltico ^(it)
• Portugués: protocéltico ^(pt), protocelta ^(pt)

Adxectivo

protocelta (ms: protocelta; mpl: protoceltas; fs: protocelta; fpl: protoceltas)

1. (Lingüística) Relativo ou pertencente ao protocéltico.
   • Sinónimos: protocéltico.
2. (Historia) Relativo ou pertencente aos pobos indoeuropeos antecesores dos celtas.
   • Sinónimos: protocéltico.

Traducións

• Castelán: protocéltico ^(es), protocelta ^(es)
• Catalán: protocelta ^(ca)
• Francés: proto-celtique ^(fr)
• Inglés: Proto-Celtic ^(en)
• Italiano: protoceltico ^(it)
• Portugués: protocéltico ^(pt), protocelta ^(pt)