prócer

Grafías semellantes:     procer

Galego

• Etimoloxía: do latín procer.

• Pronuncia: /ˈpɾɔθe̝ɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

prócer (sg: prócer; pl: próceres)

1. Personalidade de alta dignidade social, de grande importancia nun país, cidade, clase ou partido.

Traducións

• Castelán: prócer ^(es)
• Inglés: dignatary ^(en)
• Portugués: prócer ^(pt), prócere ^(pt)

Castelán

• Etimoloxía: do latín procer.

Substantivo masculino

prócer (sg: prócer; pl: próceres)

1. Prócer.

Portugués

• Etimoloxía: do latín procer.

Substantivo masculino

prócer (sg: prócer; pl: próceres)

1. Prócer.

Variantes

• prócere