novelar

Galego

• Pronuncia: /noβɛˈlaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

novelar

1. Escribir unha novela.

Traducións

• Castelán: novelar ^(es).

Verbo transitivo

novelar

1. Narrar como lendo unha novela.

Traducións

• Castelán: novelar ^(es).
• Francés: romancer ^(fr).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	novelar
Xerundio	novelando
Participio	novelado, novelada, novelados, noveladas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	novelo	novelas	novela	novelamos	novelades	novelan
	Copretérito	novelaba	novelabas	novelaba	novelabamos	novelabades	novelaban
	Pretérito	novelei	novelaches	novelou	novelamos	novelastes	novelaron
	Antepretérito	novelara	novelaras	novelara	novelaramos	novelarades	novelaran
	Futuro	novelarei	novelarás	novelará	novelaremos	novelaredes	novelarán
	Pospretérito	novelaría	novelarías	novelaría	novelariamos	novelariades	novelarían
Modo Subxuntivo	Presente	novele	noveles	novele	novelemos	noveledes	novelen
	Pretérito	novelase	novelases	novelase	novelásemos	novelásedes	novelasen
	Futuro	novelar	novelares	novelar	novelarmos	novelardes	novelaren
Modo Imperativo	Afirmativo		novela	novele1	novelemos	novelade	novelen1
	Negativo		noveles	novele1	novelemos	noveledes	novelen1
Infinitivo conxugado		novelar	novelares	novelar	novelarmos	novelardes	novelaren

1 Vostede(s)

Castelán

Verbo intransitivo

novelar

1. Novelar.

Verbo transitivo

novelar

1. Novelar.