nora

Galego

nora¹

• Etimoloxía: do latín nurus, -us.

• Pronuncia: /ˈnɔ.ɾa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

nora (sg: nora; pl: noras)

1. Parentesco dunha muller respecto dos pais do seu esposo.

Sinónimos

• filla política

Termos relacionados

• xenro

Traducións

Traducións

Albanés: nuse (sq). Alemán: Schwiegertochter (de). Amis: kadafo (ami). Armenio: հարս (hy) (hars). Asturiano: xenra (ast). Atayal: ina' (tay). Azarí: gəlin (az). Birmano: Sချွေးမ (my) (hkywe:ma.). Bunun: pinilumah (bnn). Castelán: nuera (es). Catalán: nora (ca). Checo: snacha (cs).

Chinés: 媳婦 (zh) (xífù). Coreano: 며느리 (ko) (myeoneuri). Eslovaco: nevesta (sk). Esloveno: snaha (sl). Estoniano: minia (et). Finés: miniä (fi). Francés: belle-fille (fr), bru (fr). Hakka: 心臼 (hak) (ximˊ kiuˊ). Húngaro: meny (hu) Inglés: daughter-in-law (en). Italiano: nuora (it). Lituano: marti (lt).

Luxemburgués: Schnauer (lb). Minnan: 新婦 (nan) (sin-pū (nan)). Neerlandés: schoondochter (nl). Polaco: synowa (pl). Portugués: nora (pt). Romanés: noră (ro). Rukai: kiathareve (dru). Ruso: невестка (ru) (nevéstka). Tao: icyarwa a mavakes (tao). Thao: apiq (ssf). Xaponés: 嫁 (ja) (よめ, yome). Xeorxiano: რძალი (ka) (rʒali).

nora²

• Etimoloxía: do árabe نَاعُورَة‎ (nāʿūra).

• Pronuncia: /ˈnɔ.ɾa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

nora (sg: nora; pl: noras)

1. Aparello para tirar auga de pozos, ríos etc., composto dunha roda que, ao facela virar, move uns recipientes de madeira que baixan baleiros e soben cheos.

noria é unha palabra considerada non preferente no VOLG. A forma preferente é nora.

Traducións

Traducións

Alemán: Schöpfrad (de). Castelán: noria (es). Catalán: sínia (ca). Checo: zdvižné čerpadlo (cs).

Coreano: 노리아 (ko) (noria). Francés: noria (fr). Húngaro: vízemelő kerék (hu) Inglés: noria (en).

Italiano: noria (it). Neerlandés: noria (nl). Portugués: nora (pt). Xeorxiano: ნორია (ka) (noria).

Catalán

• Etimoloxía: do latín nurus, -us.

• Pronuncia: /ˈnɔ.ɾə/ (AFI)

Substantivo feminino

nora (sg: nora; pl: nores)

1. Nora, muller do fillo ou da filla.

Termos relacionados

• gendre

Sinónimos

• jove, filla política

Checo

• Etimoloxía: do protoeslavo *nora.

• Pronuncia: /ˈno.ra/ (AFI)

Substantivo feminino

nora (sg: nora; pl: nory)

1. Tobo, tobal, lapa, buraco ou túnel que un animal escarva no chan.

Sinónimos

• doupě, brloh

Polaco

• Etimoloxía: do protoeslavo *nora.

• Pronuncia: /ˈnɔ.ɾa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

nora (sg: nora; pl: nory)

1. Tobo, tobal, lapa, buraco ou túnel que un animal escarva no chan.

Sinónimos

• jama

Portugués

nora¹

• Etimoloxía: do latín nurus, -us.

• Pronuncia: /ˈnɔ.ɾɐ/ (AFI)

Substantivo feminino

nora (sg: nora; pl: noras)

1. Nora, muller do fillo ou da filla.

Termos relacionados

• genro

nora²

• Etimoloxía: do árabe نَاعُورَة‎ (nāʿūra).

• Pronuncia: /ˈnɔ.ɾɐ/ (AFI)

Substantivo feminino

nora (sg: nora; pl: noras)

1. Nora, aparello para tirar auga.

Siciliano

• Etimoloxía: do latín nurus, -us.

• Pronuncia: /ˈnɔ.ɾa/ (AFI)

Substantivo feminino

nora (sg: nora; pl: nori)

1. Nora, muller do fillo ou da filla.

Termos relacionados

• jenniru