néctar

Galego

• Etimoloxía: do latín nectar, 'bebida dos deuses', e este do grego antigo νέκταρ néktar.

• Pronuncia: /'nɛk.taɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

néctar (sg: néctar; pl: néctares)

1. Zume azucrado, producido nos nectarios das plantas, que chuchan as abellas e outros insectos.
   • Exemplo: As abellas chuchan o néctar para faceren o mel.
     
     
2. Bebida suave e gustosa.
   • Exemplo: Convidado naquela casa grade, sabía que nunca volvería saborear aqueles néctares da súa adega.
     
     
3. (Mitoloxía) Bebida moi suave destinada unicamente para o uso e goce dos deuses da antiga Grecia.
   • Exemplo: Os deuses do Olimpo bebían o néctar, que lles daba a inmortalidade.