mancar

Galego

• Pronuncia: [maŋˈkaɾ] (AFI)

Verbo pronominal

mancarse

1. Sentir unha pequena dor física.
   • Sinónimos: magoarse.
   • Termos relacionados: ferirse.

Verbo transitivo

mancar

1. Producir unha pequena dor física [a alguén].
   • Sinónimos: magoar.
   • Termos relacionados: ferir.

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	mancar
Xerundio	mancando
Participio	mancado, mancada, mancados, mancadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	manco	mancas	manca	mancamos	mancades	mancan
	Copretérito	mancaba	mancabas	mancaba	mancabamos	mancabades	mancaban
	Pretérito	manquei	mancaches	mancou	mancamos	mancastes	mancaron
	Antepretérito	mancara	mancaras	mancara	mancaramos	mancarades	mancaran
	Futuro	mancarei	mancarás	mancará	mancaremos	mancaredes	mancarán
	Pospretérito	mancaría	mancarías	mancaría	mancariamos	mancariades	mancarían
Modo Subxuntivo	Presente	manque	manques	manque	manquemos	manquedes	manquen
	Pretérito	mancase	mancases	mancase	mancásemos	mancásedes	mancasen
	Futuro	mancar	mancares	mancar	mancarmos	mancardes	mancaren
Modo Imperativo	Afirmativo		manca	manque1	manquemos	mancade	manquen1
	Negativo		manques	manque1	manquemos	manquedes	manquen1
Infinitivo conxugado		mancar	mancares	mancar	mancarmos	mancardes	mancaren

1 Vostede(s)