ficar

Entrada incompleta Esta páxina está marcada para ser completada. Pode axudar no Galizionario completándoa.

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués ficar, do latín vulgar *fīccō, *fīccāre, de *fīgicō, do latín fīgō, do protoindoeuropeo *dʰeygʷ-.

• Pronuncia: /fiˈkaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

ficar

1. Permanecer [nun lugar] por tempo indefinido.

Traducións

• Alemán: bleiben ^(de)
• Castelán: quedar ^(es).
• Catalán: quedar ^(ca).
• Inglés: stay ^(en)
• Francés: rester ^(fr)
• Portugués: ficar ^(pt).

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	ficar
Xerundio	ficando
Participio	ficado, ficada, ficados, ficadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	fico	ficas	fica	ficamos	ficades	fican
	Copretérito	ficaba	ficabas	ficaba	ficabamos	ficabades	ficaban
	Pretérito	fiquei	ficaches	ficou	ficamos	ficastes	ficaron
	Antepretérito	ficara	ficaras	ficara	ficaramos	ficarades	ficaran
	Futuro	ficarei	ficarás	ficará	ficaremos	ficaredes	ficarán
	Pospretérito	ficaría	ficarías	ficaría	ficariamos	ficariades	ficarían
Modo Subxuntivo	Presente	fique	fiques	fique	fiquemos	fiquedes	fiquen
	Pretérito	ficase	ficases	ficase	ficásemos	ficásedes	ficasen
	Futuro	ficar	ficares	ficar	ficarmos	ficardes	ficaren
Modo Imperativo	Afirmativo		fica	fique1	fiquemos	ficade	fiquen1
	Negativo		fiques	fique1	fiquemos	fiquedes	fiquen1
Infinitivo conxugado		ficar	ficares	ficar	ficarmos	ficardes	ficaren

1 Vostede(s)