figo

Galego

Substantivo masculino

• Etimoloxía: do latín ficus

figo m (sg: figo; pl: figos)

1. (Botánica) Froito da figueira, mol, doce, de cor morada, verde ou negra.

Figos

Termos compostos

• Figo bacoriño: Bévera temperá.
• Figo lámparo: Bévera temperá.
• Figo chumbo: Figo da chumbeira.
• Figo da bostela: O que madura antes de tempo.
• Figo da ra: Nenúfar.

Expresións

• Coma un figo: moi delgado.

Traducións

• Alemán: Feige ^(de).
• Asturiano: figu ^(ast).
• Castelán: higo ^(es).
• Esloveno: figa ^(sl), smokva ^(sl).
• Francés: figue ^(fr).
• Inglés: fig ^(en).
• Italiano: fico ^(it).
• Portugués: figo ^(pt).

Véxase tamén

• Apéndice: Hortalizas e froitos