embargar

Galego

• Etimoloxía: do latín vulgar *imbarricāre, de *barra.

• Pronuncia: /embaɾˈɣaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

embargar

1. Reter determinados bens, por orde xudicial ou autoridade competente.

Termos relacionados

• embargábel, embargable
• embargador
• embargamento
• embargo

Traducións

• Castelán: embargar ^(es).
• Portugués: embargar ^(pt).

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	embargar
Xerundio	embargando
Participio	embargado, embargada, embargados, embargadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	embargo	embargas	embarga	embargamos	embargades	embargan
	Copretérito	embargaba	embargabas	embargaba	embargabamos	embargabades	embargaban
	Pretérito	embarguei	embargaches	embargou	embargamos	embargastes	embargaron
	Antepretérito	embargara	embargaras	embargara	embargaramos	embargarades	embargaran
	Futuro	embargarei	embargarás	embargará	embargaremos	embargaredes	embargarán
	Pospretérito	embargaría	embargarías	embargaría	embargariamos	embargariades	embargarían
Modo Subxuntivo	Presente	embargue	embargues	embargue	embarguemos	embarguedes	embarguen
	Pretérito	embargase	embargases	embargase	embargásemos	embargásedes	embargasen
	Futuro	embargar	embargares	embargar	embargarmos	embargardes	embargaren
Modo Imperativo	Afirmativo		embarga	embargue1	embarguemos	embargade	embarguen1
	Negativo		embargues	embargue1	embarguemos	embarguedes	embarguen1
Infinitivo conxugado		embargar	embargares	embargar	embargarmos	embargardes	embargaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín vulgar *imbarricāre, de *barra.

Verbo

embargar

1. Embargar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín vulgar *imbarricāre, de *barra.

Verbo

embargar

1. Embargar.