convir

Galego

• Etimoloxía: do latín convenīre.

• Pronuncia: /komˈbiɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

convir

1. Ser conveniente, ser útil para un determinado obxectivo, axustarse e adaptarse ás necesidades requiridas.

Traducións

• Alemán: vereinbaren ^(de)
• Castelán: convenir ^(es).
• Francés: convenir ^(fr).
• Inglés: agree ^(en), suit ^(en)
• Italiano: convenire ^(it).
• Portugués: convir ^(pt)

Conxugación

Verbo irregular da 3ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	convir
Xerundio	convindo
Participio	convido

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	conveño	convés	convén	convimos	convides, convindes	conveñen
	Copretérito	conviña	conviñas	conviña	conviñamos	conviñades	conviñan
	Pretérito	convín	conviñeches	conveu	conviñemos	conviñestes	conviñeron
	Antepretérito	conviñera	conviñeras	conviñera	conviñeramos	conviñerades	conviñeran
	Futuro	convirei	convirás	convirá	conviremos	conviredes	convirán
	Pospretérito	conviría	convirías	conviría	conviriamos	conviriades	convirían
Modo Subxuntivo	Presente	conveña	conveñas	conveña	conveñamos	conveñades	conveñan
	Pretérito	conviñese	conviñeses	conviñese	conviñésemos	conviñésedes	conviñesen
	Futuro	conviñer	conviñeres	conviñer	conviñermos	conviñerdes	conviñeren
Modo Imperativo	Afirmativo		convén	conveña1		convide, convinde	conveñan1
	Negativo		conveñas	conveña1		conveñades	conveñan1
Infinitivo conxugado		convir	convires	convir	convirmos	convirdes	conviren

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: do latín convenīre.

Verbo transitivo

convir

1. Convir.