coitelo

Galego

• Etimoloxía: do latín cultellus.

Substantivo masculino

coitelo (sg: coitelo; pl: coitelos)

1. (Alimentación, Hostalería) Aparello ou ferramenta cortante formado por un mango e unha folla cun só fío.

Traducións

Aparello.

Africáner: mes (af). Alabama: talkoosa (akz). Alemán: Messer (de). Árabe: سكين (ar) (sikkiin). Castelán: cuchillo (es). Catalán: ganivet (ca). Danés: kniv (da). Finés: veitsi (fi).

Francés: couteau (fr). Gaélico escocés: sgian (gd). Galés: cyllell (cy). Groenlandés: savik (kl). Húngaro: kés (hu). Inglés: knife (en). Irlandés: scian (ga).

Islandés: hnífur (is). Italiano: coltello (it). Manés: skynn (gv). Navajo: béésh (nv). Neerlandés: mes (nl). Occitano: cotèl (oc). Portugués: faca (pt).