circundar

Galego

• Etimoloxía: do latín circumdāre.

• Pronuncia: /θiɾkunˈdaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

circundar

1. Poñerse ou estar arredor de algo ou alguén.

Sinónimos

• arrodear, cercar, contornar, rodear

Traducións

• Alemán: umgeben ^(de)
• Castelán: circundar ^(es)
• Francés: entourer ^(fr), encercler ^(fr), environner ^(fr)
• Inglés: surround ^(en)
• Portugués: circundar ^(pt)
• Ruso: окружать ^(ru)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	circundar
Xerundio	circundando
Participio	circundado, circundada, circundados, circundadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	circundo	circundas	circunda	circundamos	circundades	circundan
	Copretérito	circundaba	circundabas	circundaba	circundabamos	circundabades	circundaban
	Pretérito	circundei	circundaches	circundou	circundamos	circundastes	circundaron
	Antepretérito	circundara	circundaras	circundara	circundaramos	circundarades	circundaran
	Futuro	circundarei	circundarás	circundará	circundaremos	circundaredes	circundarán
	Pospretérito	circundaría	circundarías	circundaría	circundariamos	circundariades	circundarían
Modo Subxuntivo	Presente	circunde	circundes	circunde	circundemos	circundedes	circunden
	Pretérito	circundase	circundases	circundase	circundásemos	circundásedes	circundasen
	Futuro	circundar	circundares	circundar	circundarmos	circundardes	circundaren
Modo Imperativo	Afirmativo		circunda	circunde1	circundemos	circundade	circunden1
	Negativo		circundes	circunde1	circundemos	circundedes	circunden1
Infinitivo conxugado		circundar	circundares	circundar	circundarmos	circundardes	circundaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín circumdāre.

Verbo transitivo

circundar

1. Circundar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín circumdāre.

Verbo transitivo

circundar

1. Circundar.