aubrar

Galego

Verbo intransitivo

aubrar

1. Experimentar [a femia dalgúns mamíferos] un aumento do tamaño do ubre ao achegarse ao parto.
   • Sinónimos: arremollar, correar, escoirar, ubrar.

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	aubrar
Xerundio	aubrando
Participio	aubrado, aubrada, aubrados, aubradas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	aúbro	aúbras	aúbra	aubramos	aubrades	aúbran
	Copretérito	aubraba	aubrabas	aubraba	aubrabamos	aubrabades	aubraban
	Pretérito	aubrei	aubraches	aubrou	aubramos	aubrastes	aubraron
	Antepretérito	aubrara	aubraras	aubrara	aubraramos	aubrarades	aubraran
	Futuro	aubrarei	aubrarás	aubrará	aubraremos	aubraredes	aubrarán
	Pospretérito	aubraría	aubrarías	aubraría	aubrariamos	aubrariades	aubrarían
Modo Subxuntivo	Presente	aúbre	aúbres	aúbre	aubremos	aubredes	aúbren
	Pretérito	aubrase	aubrases	aubrase	aubrásemos	aubrásedes	aubrasen
	Futuro	aubrar	aubrares	aubrar	aubrarmos	aubrardes	aubraren
Modo Imperativo	Afirmativo		aúbra	aúbre1		aubrade	aúbren1
	Negativo		aúbres	aúbre1		aubredes	aúbren1
Infinitivo conxugado		aubrar	aubrares	aubrar	aubrarmos	aubrardes	aubraren

1 Vostede(s)