antracita

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo ἀνθρακῖτις ‎(anthrakîtis).

• Pronuncia: /antɾaˈθita̝/ (AFI)

Substantivo feminino

antracita (sg: antracita; pl: antracitas)

1. Carbón mineral de máis alto rango, o que presenta maior contido en carbono, até un 95%. É negro, brillante e moi duro, con iridacións e sonoro á percusión.
   • Termos relacionados: turba, lignito, hulla, carbón mineral.

Traducións

• Francés: anthracite ^(fr)
• Inglés: anthracite ^(en)
• Catalán: antracita ^(ca)
• Castelán: antracita ^(es)
• Ido: antracito ^(io)
• Portugués: antracite ^(pt)
• Chinés: 無煙煤 ^(cmn), 无烟煤 ^(cmn) (wúyānméi)
• Danés: antracit ^(da)
• Xeorxiano: ანტრაციტი ^(ka)
• Alemán: Anthrazit ^(de)
• Irlandés: clochghual ^(ga)
• Xaponés: 無煙炭 ^(ja) (むえんたん, muentan)
• Noruegués: antrasitt ^(no)
• Ruso: антрацит ^(ru)
• Serbocroata: антрацит ^(sh), antracit ^(sh)