allo

Galego

• Etimoloxía: do latín alliu.

• Pronuncia: /ˈa.ʎo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

allo (sg: allo; pl: allos)

1. (Botánica e alimentación) Planta herbácea perenne da familia liliáceas (Allium sativum), de follas coma espadas, con pequenas flores brancas e bulbo, dividido en dentes, de forma oblonga e recuberto dunha fina pel branca. Posúe un intenso olor debido á aliína.
2. Cabeza de allo.
3. Dente de allo.

Expresións

• allo do can
• allo porro
• andar no allo
• estar no allo

Termos relacionados

• allada
• alla
• alleiro
• alleira
• aliáceo
• allo tenro

Imaxes

• 
• 
• 

Traducións

• Alemán: Knoblauch ^(de).
• Asturiano: ayu ^(ast).
• Castelán: ajo ^(es).
• Catalán: all ^(ca).
• Danés: hvidløg ^(da).
• Esperanto: ajlo ^(eo).
• Finés: valkosipuli ^(fi).
• Francés: ail ^(fr).
• Galés: garlleg ^(cy).
• Grego: σκόρδο ^(el).
• Húngaro: fokhagyma ^(hu).
• Inglés: garlic ^(en).
• Islandés: hvítlaukur ^(is)
• Italiano: aglio ^(it).
• Neerlandés: knoflook ^(nl).
• Polaco: czosnek ^(pl).
• Portugués: alho ^(pt).
• Sueco: vitlök ^(sv).