bonito

Galego

bonito¹

• Etimoloxía: de bo.

• Pronuncia: /boˈnito̝/ (AFI)

Adxectivo

bonito (ms: bonito; mpl: bonitos; fs: bonita; fpl: bonitas)

1. Agradábel á vista, ben proporcionado e con beleza.

Sinónimos

• belo
• feito
• fermoso
• guapo
• lindo

Antónimos

• feo

Termos relacionados

• bonitura

Traducións

• Alemán: hübsch ^(de).
• Castelán: bonito ^(es).
• Francés: joli ^(fr).
• Inglés: pretty ^(en).
• Italiano: grazioso ^(it), bello ^(it).
• Portugués: bonito ^(pt).

bonito²

• Pronuncia: /boˈnito̝/ (AFI)

Substantivo masculino

bonito (sg: bonito; pl: bonitos)

1. (Ictioloxía) Varios peixes do xénero Sarda.
2. (Ictioloxía, alimentación) (Sarda sarda) Peixe mariño da familia dos escómbridos, de grande interese pesqueiro e gastronómico.
   • Sinónimos: bonito atlántico, bonito do Atlántico, bonito do sur.

Termos relacionados

• atún
• boniteiro
• bonito do norte
• túnidos

Castelán

Adxectivo

bonito (ms: bonito; mpl: bonitos; fs: bonita; fpl: bonitas)

1. Bonito.

Portugués

Adxectivo

bonito (ms: bonito; mpl: bonitos; fs: bonita; fpl: bonitas)

1. Bonito.