ástato

Galego

• Etimoloxía: do latín científico astatum, e este do adxectivo do grego antigo ἄστατον ástaton, 'inestábel'.

• Pronuncia: /ˈas.ta̯.to̯/ (AFI)

Substantivo masculino

ástato

1. (Química) Elemento químico altamente radioactivo de símbolo At, número atómico 85, e masa atómica 210, obtido artificialmente, que é o máis pesado dos halóxenos, de propiedades químicas similares ás do iodo e cuxos isótopos son inestábeis.
   • Exemplo: O ástato orixínase a partir da degradación do uranio e o torio.