campaniano

Grafías semellantes:     Campaniano

Galego

• Pronuncia: /kam.paˈnjano̝/ (AFI)

Substantivo

campaniano (ms: campaniano; mpl: campanianos; fs: campaniana; fpl: campanianas)

1. (Xentilicio) Habitante ou natural da Campania.

Substantivo masculino

campaniano (sg: campaniano; pl: campanianos)

1. (Xeoloxía) División da escala de tempo xeolóxica, que se corresponde coa quinta e penúltima idade ou piso do Cretáceo Superior, segunda época do período Cretáceo. Esta idade esténdese desde hai 83,6 ± 0,2 ata 72,1 ± 0,2 millóns de anos, aproximadamente. Sucede o Santoniano e precede o Maastrichtiano.

Observacións

• Adoita empregarse en maiúscula.

Traducións

• Alemán: Campanium ^(de)
• Asturiano: Campanianu ^(ast)
• Castelán: Campaniense ^(es), Campaniano ^(es)
• Catalán: Campanià ^(ca)
• Francés: Campanien ^(fr)
• Inglés: Campanian ^(en)
• Italiano: Campaniano ^(it)
• Polaco: Kampan ^(pl)
• Portugués: Campaniano ^(pt)
• Vasco: Campaniar ^(eu), Kanpaniar ^(eu)

Adxectivo

campaniano (ms: campaniano; mpl: campanianos; fs: campaniana; fpl: campanianas)

1. Relativo ou pertencente a Campania e a súa xente.
2. (Xeoloxía) Relativo ou pertencente ao Campaniano.

Termos relacionados

• cerámica campaniana