whistle

Galego

Substantivo masculino

whistle (sg: whistle; pl: whistles)

1. (Música) Instrumento musical de vento irlandés e dos máis significativos na música celta.

Termos relacionados

• Música autóctona.

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música

Inglés

• Etimoloxía: do inglés medio whistlen, do inglés antigo hwistlan.

• Pronuncia: /ˈhwɪsəl/ (AFI)

• Pronuncia: /ˈwɪsəl/ (AFI)

• Escoitar: «whistle» (Estados Unidos de América) (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

whistle (sg: whistle; pl: whistles)

1. Asubío, chifre, pito.
2. Sirena.
3. Asubío.

presente	presente (3ª persoa)	pretérito	participio	xerundio
whistle	whistles	whistled	whistled	whistling

Verbo transitivo

whistle

1. Asubiar [unha melodía].

Verbo intransitivo

whistle

1. Asubiar, chifrar. pitar.
2. Asubiar, pitar, zoar, zumbar.