pito
Galego
pito1
Pronuncia: [ˈpi.tʊ] (AFI)
Substantivo masculino
pito (sg: pito; pl: pitos)
- Instrumento ou aparello para producir asubíos ó soprar nel.
- (Música) Instrumento musical de vento dunha única nota, que produce son mediante un fluxo forzado de aire.
- Sinónimos: asubío, chifre.
- Véxase tamén: Apéndice: Léxico da música
- (Coloquial) Cigarro
- (Coloquial infantil) Pene.
pito2
Pronuncia: [ˈpi.tʊ] (AFI)
Substantivo masculino
pito (sg: pito; pl: pitos)
Expresións
- Coma un pito: moi mollado, pingando.
- Coma pitos: moi mollados.
Tagalo
Etimoloxía: do protomalaiopolinesio *pitu, do protoaustronesio *pitu.
Pronuncia: /pi'to/ (AFI)
Número cardinal
pito
- Sete.
Tao
Etimoloxía: do protomalaiopolinesio *pitu, do protoaustronesio *pitu.
Pronuncia: /pi'tu/ (AFI)
Número cardinal
pito
- Sete.
Categorías:
- Galego
- Entradas en galego con transcrición fonolóxica
- Substantivos masculinos en galego
- Música en galego
- Coloquial en galego
- Tagalo
- Entradas en tagalo derivadas do protomalaiopolinesio
- Entradas en tagalo derivadas do protoaustronesio
- Entradas en tagalo con etimoloxía
- Entradas en tagalo con transcrición fonolóxica
- Entradas con son
- Números cardinais en tao
- Tao
- Entradas en tao derivadas do protomalaiopolinesio
- Entradas en tao derivadas do protoaustronesio
- Entradas en tao con etimoloxía
- Entradas en tao con transcrición fonolóxica
- Wiktionary:Entradas en tao sen son