superstición

Galego

• Etimoloxía: do latín superstitĭo.

• Pronuncia: /supeɾstiˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo feminino

superstición (sg: superstición; pl: supersticións)

1. Conxunto de crenzas ou ideas consideradas irracionais e estrañas, de explicación misteriosa, mística, máxica ou simplemente asumida cultural ou socialmente.
   • Exemplo: A Igrexa condenou e perseguíu as supersticións, pero á vez integrou moitas delas na súa propia liturxia.
     
     
2. Práctica ou aprecio excesivo cara a estes determinados fenómenos, situacións ou costumes.

Termos relacionados

• supersticioso
• supersticiosamente

Traducións

• Alemán: Aberglaube ^(de)
• Castelán: superstición ^(es)
• Catalán: superstició ^(ca)
• Chinés: 迷信 ^(zh)
• Francés: superstition ^(fr)
• Inglés: superstition ^(en)
• Italiano: superstizione ^(it)
• Occitano: supersticion ^(oc)
• Polaco: przesąd ^(pl), zabobon ^(pl)
• Portugués: superstição ^(pt)
• Romanés: superstiție ^(ro)
• Ruso: суеверие ^(ru), предрассудок ^(ru)
• Sueco: vidskepelse ^(sv)
• Turco: hurafe ^(tr)
• Vasco: sineskeria ^(eu), superstizio ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín superstitĭo.

Substantivo feminino

superstición (sg: superstición; pl: supersticiones)

1. Superstición.