subela

Galego

Zapateiro hindú furando o coiro do zapato coa subela

• Etimoloxía: do latín *subella, de subŭla.

• Pronuncia: [suˈβɛ.lɐ] (AFI)

Substantivo feminino

subela (sg: subela; pl: subelas)

1. Instrumento formado por un pequeno mango de madeira cunha agulla nun dos extremos, que emprega o zapateiro (entre outros) para furar o coiro.
   • Exemplo: Eu ben vin estar o moucho na punta dun ameneiro, cunha subela na man aprendendo a zapateiro.
     
     

Termos relacionados

• asubelar

Traducións

• Alemán: Ahle ^(de).
• Castelán: lezna ^(es).
• Francés: alène ^(fr).
• Inglés: awl ^(en).
• Portugués: sovela ^(pt).