solvente

Galego

• Pronuncia: [solˈβen.tɪ], [solˈβɛn.tɪ] (AFI)

Adxectivo

solvente

1. Que pagou ou pode pagar o que debe ou ha deber.
   • Antónimos: insolvente.
2. Que é capaz de cumprir unha obrigación, desempeñar un cargo, un labor... cabalmente.
   • Antónimos: insolvente.

Traducións

• Castelán: solvente ^(es)
• Inglés: solvent ^(en)
• Italiano: solvente ^(it)
• Portugués: solvente ^(pt)
• Sueco: solvent ^(sv)

Substantivo masculino

solvente

1. (Química) Substancia líquida que ten a propiedade de disolver outras.
   • Termos relacionados: disolvente.

Traducións

• Castelán: solvente ^(es)
• Francés: solvant ^(fr)
• Inglés: solvent ^(en)
• Italiano: solvente ^(it)
• Portugués: solvente ^(pt)

Castelán

Substantivo masculino

solvente

1. (Química) Solvente.

Adxectivo

solvente

1. Solvente.

Italiano

• Etimoloxía: de solvere.

• Pronuncia: /sol'vɛnte/ (AFI)

Substantivo masculino

solvente (sg: solvente; pl: solventi)

1. (Química) Disolvente.
2. (Química) Solvente.

Adxectivo

solvente

1. Solvente.

Portugués

Substantivo masculino

solvente

1. (Química) Solvente.

Adxectivo

solvente

1. Solvente.