sobriño

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués sobrinno, sobrino, do latín sōbrīnus.

• Pronuncia: /soˈβɾiɲo̝/ (AFI)

Substantivo

sobriño (ms: sobriño; mpl: sobriños; fs: sobriña; fpl: sobriñas)

1. Fillo dun irmán ou irmá.
   • Exemplo: Á sobriña da Ramona,/ Manuel, ¿qué lle fixeche?/ - Tireille pola ventana/ unha mazán de alcipreste.
     
     

Traducións

• Asturiano: sobrín ^(ast)
• Bretón: niz ^(br)
• Castelán: sobrino ^(es)
• Francés: neveu ^(fr)
• Galés: nai ^(cy)
• Inglés: nephew ^(en)
• Portugués: sobrinho ^(pt)
• Vasco: iloba ^(eu), loba ^(eu)