recoñecer

Entrada incompleta Esta páxina está marcada para ser completada. Pode axudar no Galizionario completándoa.

Galego

• Etimoloxía: do latín recognoscere.

• Pronuncia: /rekoɲeˈθeɾ/ (AFI)

Verbo

recoñecer

1. (completar)

Traducións

• Alemán: erkennen ^(de)
• Castelán: reconocer ^(es).
• Francés: reconnaître ^(fr)
• Inglés: recognize ^(en), acknowledge ^(en)
• Portugués: reconhecer ^(pt).

Conxugación

Verbo semirregular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	recoñecer
Xerundio	recoñecendo
Participio	recoñecido, recoñecida, recoñecidos, recoñecidas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	recoñezo	recoñeces	recoñece	recoñecemos	recoñecedes	recoñecen
	Copretérito	recoñecía	recoñecías	recoñecía	recoñeciamos	recoñeciades	recoñecían
	Pretérito	recoñecín	recoñeciches	recoñeceu	recoñecemos	recoñecestes	recoñeceron
	Antepretérito	recoñecera	recoñeceras	recoñecera	recoñeceramos	recoñecerades	recoñeceran
	Futuro	recoñecerei	recoñecerás	recoñecerá	recoñeceremos	recoñeceredes	recoñecerán
	Pospretérito	recoñecería	recoñecerías	recoñecería	recoñeceriamos	recoñeceriades	recoñecerían
Modo Subxuntivo	Presente	recoñeza	recoñezas	recoñeza	recoñezamos	recoñezades	recoñezan
	Pretérito	recoñecese	recoñeceses	recoñecese	recoñecésemos	recoñecésedes	recoñecesen
	Futuro	recoñecer	recoñeceres	recoñecer	recoñecermos	recoñecerdes	recoñeceren
Modo Imperativo	Afirmativo		recoñece	recoñeza1	recoñezamos	recoñecede	recoñezan1
	Negativo		recoñezas	recoñeza1	recoñezamos	recoñezades	recoñezan1
Infinitivo conxugado		recoñecer	recoñeceres	recoñecer	recoñecermos	recoñecerdes	recoñeceren

1 Vostede(s)