querubín

Galego

Querubíns voando ó redor da alegoría da primavera

• Etimoloxía: do latín Cherŭbim, e este do hebreo kĕrūbīm

Substantivo masculino

querubín (sg: querubín; pl: querubíns)

1. (Relixión) Espírito celeste de orde superior ós anxos.
   • Exemplo: Discútese se o demo era un anxo ou un querubín caído do ceo.
     
     
   • Termos relacionados: serafín
2. (arte) En pintura ou escultura, figura que representa un neno con ás.
   • Exemplo: Nos retablos barrocos abúsase dos querubíns nas columnas ou ó redor da imaxe da Virxe.
     
     
3. Persoa, especialmente se é un neno, de gran fermosura.
   • Exemplo: Para calquera nai, o seu neno é un querubín.
     
     

Traducións

• Inglés: cherub ^(en)
• Castelán: querubín ^(es)
• Francés: chérubin ^(fr)
• Portugués: querubim ^(pt)